Dominee Mark Rutte en zijn ouderlingen zijn tegenwoordig niet van uw scherm te slaan. De belijdenis is eenvoudig, houd net zoveel van uw mede-Nederlanders als van U zelve. Slechts dan is de Corona-ramp te overleven. Als u niet onmiddellijk overtuigd bent van hun gelijk of over de liefde voor u van uw medemens, dan willen de dames en heren het gesprek met u aangaan. Daarmee bedoelen ze dat ze u willen overtuigen van hun gelijk.
Hoeveel houdt mijn medemens van mij? Zoveel dat hij er voor zorgt dat hij mij niet besmet? Ik ben geen socioloog, bij vragen van deze aard kijk ik graag naar de dierenwereld. Daar zijn de verhoudingen tussen individuen niet zo gecompliceerd. Het DNA van de muis is voor 97 procent gelijk aan het DNA van de mens, een zoogdier zoals wij ook zijn. We hebben zeker veel gemeen met de dieren om ons heen.
Ik heb sterke herinneringen aan een documentaire over een kudde herten of een vergelijkbare diersoort. De kudde staat onder de éénhoofdige leiding van het sterkste mannetje. De zwakkere, vaak jongere mannetjes dagen hem uit tot een gevecht. Die gevechten moet hij winnen, anders is hij leider af. De leider, de sterkste, bevrucht alle vrouwtjes, goed voor de verbetering van de soort.
In de documentaire komt de kudde in gevaar en de leider besluit te vertrekken, hijzelf en de mannetjes voorop. De vrouwtjes met de jongen daarachter. De camera focust op een vrouwtje met een pas geboren jong. Het jong kan niet meekomen en de moeder doet wanhopige pogingen het jong met het hoofd vooruit te duwen. Dat lukt niet en als de kudde uit het gezicht dreigt te verdwijnen likt zij het jong nog één keer als een soort excuus en dan rent ze naar de kudde, het jong achterlatend voor de aaseters.
Terug naar dominee Rutte en zijn ouderlingen. Nederlandse moeders worden niet vaak meer voor een keuze zoals de ree gesteld, maar gekozen worden moet er wel, inenten of niet, naar school of niet? De medemensen moeten zich afvragen wat zij bereid zijn op te geven om het risico anderen aan te steken te verkleinen. Geen verjaardagspartijtje, geen concert, geen vakantie, geen werk, weinig inkomen,
In een partijdemocratie/rechtstaat gaan de tegenstanders van maatregelen tegenwoordig de straat op. Niemand weet hoeveel burgers tegen zijn, de demonstranten hopen dat door het ongerief de overheid wel aan hun wensen tegemoet zal komen. Het ongerief is groot, beschermd door het protest rukt het tuig van de richel op, slaat de ruiten in van ondernemingen die met het protest niets te maken hebben en steelt onbestraft hun waren.
Iemand van het postuur van bij voorbeeld De Gaulle, zou er geen moeite mee hebben. Hij zou onmiddellijk de noodtoestand afkondigen zodat hij aan niemand meer verantwoording hoefde af te leggen en zou er voor zorgen de medemens op zijn hand te krijgen door ze te inspireren. Ze niet te vragen waar ze heen willen maar ze te zeggen waar ze heen gaan omdat dat goed voor ze is.
Onder de Nederlandse beroepspolitici is geen leider van het vaderland in nood. Ze kunnen eindeloos spreken zonder iets wezenlijks te zeggen, maar inspireren doen ze niet. Middelmatige mensen. Wie wil er nu minister worden als hij denkt directeur van de Shell of van Unilever te kunnen worden.
Mijn voorstel: minder politici in het bestuur van Nederland, maar wel betere. Als we hun aantal halveren, kunnen we de salarissen verdubbelen en ook mensen aantrekken die in het bedrijfsleven hun kwaliteiten hebben bewezen. Goede waar is duur moet je maar denken!