Hebt u dat ook wel eens: u wilt inloggen bij uw bank om wat betalingen te doen en het lukt maar niet. Het systeem is door de bank nog ingewikkelder gemaakt dan het al was of tussen de vele wachtwoorden die u moet onthouden is het juiste verloren gegaan. Na een half uur is het nog steeds niet gelukt. In arren moede besluit u dan de bank te bellen, dan hoort u eerst ’als u inlichtingen wilt druk dan 1’ etc. Als u dan uw keuze gemaakt hebt hoort u, alle medewerkers zijn bezet, probeer het later nog eens. Heel frustrerend allemaal!
Voor een groot deel ligt de oorzaak van de ellende in de criminaliteit. Er zijn in Nederland veel mensen die stelen eenvoudiger vinden dan werken, de misdaad loont en wordt nauwelijks bestraft. 70 % van de criminaliteit wordt veroorzaakt door voorbestraften, de straf heeft dus kennelijk geen afschrikwekkende werking.
De criminaliteit kost ons allen in Nederland 20 miljard euro per jaar en in dat bedrag zijn de kosten van uw verloren gefrustreerde uur nog niet opgenomen. We zijn er trouwens aan gewend geraakt dat er in Nederland iedere dag in 140 huizen wordt ingebroken. Sommigen van u hebben een alarminstallatie gekocht, maar als hij afgaat gebeurt er weinig.
Terug naar de afschrikwekkende werking van straf. In nazi-Duitsland zijn in het interbellum, tussen de wereldoorlogen, autowegen gebouwd. ’s Nachts was het daar heel stil, een gelegenheid voor misdadigers om de enkele auto aan te houden, de inzittenden te vermoorden en er met hun spullen van door te gaan. Toen werd besloten de daders als ze werden gepakt standrechterlijk te veroordelen en ze ter plekke dood te schieten. Nadat een zestal keren alle daders waren dood geschoten was het probleem opgelost, de overvallen hielden op. Afschrikking kan wel werken.
Nederland is een rechtstaat, dat wil zeggen dat onze samenleving gestuurd wordt door wetten en niet door willekeur. Iedereen is gelijk voor de wet, iedereen wordt geacht de wet te kennen, iedereen heeft dezelfde rechten en plichten. Je kunt niet zoals criminelen doen de rechten opeisen en de plichten niet nakomen. De privacy van een crimineel, belachelijk!
Ik stel een aantal veranderingen voor.
Een veroordeling door een rechter, ook de politierechter, houdt automatisch in een verlies van de burgerrechten voor de duur van de veroordeling met een minimum van een jaar.
De maximum gevangenisstraf wordt 10 jaar, dat betekent altijd nog dat de opsluiting van de veroordeelde ons één miljoen euro kost.
Daarboven geldt de doodstraf. Daarover moeten we niet moeilijk doen. In onze oorlogen worden miljoenen mensen gedood, militairen maar ook veel burgers, vaak per ongeluk, bijvangst heet dat in het jargon.
Het regime in de gevangenis wordt veranderd. Geen enveloppen plakken en computerspelletjes en geen leerzame gesprekken met ervaren criminele medegevangenen, maar zware lichamelijke arbeid. ‘s Morgens met de schop een diepe kuil graven en ‘s middags weer dichtgooien. Zeven dagen per week. Bij opstandjes mogen de bewakers raak schieten. Als dan eindelijk de vrijlating daar is moeten we de criminelen laten denken : ’Dit nooit weer’.
Veel van de criminaliteit is in de wereld van de drugs. Vooral jonge Nederlanders gebruiken voor hun ontspanning een snuifje, een pilletje of zelfs een injectie. Dat is niet verboden en het kopen ervan ook niet. Merkwaardig genoeg is het maken en verkopen van drugs wel verboden en daarom is de prijs hoog en worden er reusachtige winsten gemaakt, zodat de drugscriminelen elkaar nog al eens te lijf gaan.
De drugswereld vraagt veel tijd van de politie. Die tijd zou vrij komen als we over zouden gaan op een ontmoedigingsbeleid zoals dat geldt voor alcoholische dranken en tabak. Het gebruik van alcohol is door de hoge belasting niet erg afgenomen en veroorzaakt nog steeds veel ellende, met tabak hebben we meer succes. Maar ik moet u bekennen, ik drink graag een glas wijn bij het diner en een slaapmutsje wil er ook wel in.