Over alcohol gesproken

Ik drink zei Adriaan van Dis desgevraagd in een dertig jaar geleden door hem gegeven interview, elke dag een fles rode wijn.

Hoe lang doet U dat al, vraagt de interviewster, die kennelijk wel eens van Korsakov heeft gehoord.

Sinds ik het kan betalen, zegt Adriaan

Ik weet dat Adriaan recent in Indonesië rondhuppelde en geen spoor van Korsakov vertoonde.

In dit verband is het interessant dat je in Nederland al tot de zware drinkers wordt gerekend als je één maal per week zes glazen alcoholische drank gebruikt.

Met die glazen zit het zo, een glas bier, wijn of jenever bevatten evenveel alcohol. De grootte van het glas neemt evenredig af met de stijging van het alcohol gehalte. Een glas wijn is 125 ml, een achtste liter; je schenkt zes glazen uit een fles. Ieder glas bevat 15 ml alcohol.

Bij de Nederlandse huisartsen heeft lang een poster in de wachtkamer gehangen; drinkt u dagelijks meer dan zes glazen alcoholische drank, raadpleeg uw huisarts. Bij de huisarts ben je dus kennelijk pas een zware drinker als je zeven maal zoveel drinkt als de definitie van zware drinker.

Volgens Europese statistieken zijn wij Nederlanders matige drinkers, wij figureren met 10 liter pure alcohol per inwoner per jaar tot de middenmoot. Daarbij is te bedenken dat alleen de kinderen onder 15 jaar niet zijn meegerekend, de mohammedanen, de gevangenen en de patiënten aan de drup in het ziekenhuis, zijn meegenomen in de noemer van de breuk. Deel je niet door het totale aantal inwoners, maar door het aantal inwoners dat potentieel zou kunnen drinken, dan kom je op het dubbele, 20 liter alcohol per jaar of wel een halve fles wijn per dag.

Wij Tegendaedten drinken graag een goed glas. Een aperitief, een flesje Franse rode wijn van een goed jaar bij het diner, een cognacje bij de koffie en een whisky XO als slaapmutsje willen er wel in.

Franse wijn dronk mijn goede vader Tegendraedt, Duitse wijn noemde hij bietensap omdat een gebrek aan zon en dus aan suiker in de druif wordt gecompenseerd door zoveel bietsuiker aan de most toe te voegen dat het alcoholgehalte van de wijn uit komt op meer dan elf procent. Spaanse wijn noemde hij boerenwijn, gemaakt door en voor boeren.

Port en Sherry dronk hij nooit, gemanipuleerde wijn, iets voor gepensioneerde Engelse officieren om hun hangsnor in te dopen, vond hij.

Was hij in Zuid-Europa dan dronk hij als aperitief een pernod, in Griekenland ouzo en in Spanje anis geheten en als slaapmutsje marc, in Italië grappa en in Spanje orujo genoemd.

Zijn mening over de Spaanse wijnen heb ik eens uitgeprobeerd op de eigenaar van een bodega in La Mancha. Hij vond dat ik slecht was geïnformeerd. De Fransen waren vooral beter in het reclame maken. Maar de jaren met slecht weer leveren een heel matige wijn, die wordt opgekrikt door de Franse wijn te mengen met import uit Algerije.

Wij hebben altijd goed weer, zei hij, alle jaren zijn goed. Natuurlijk, veel wijn in Spanje wordt nog ambachtelijk gemaakt en heeft daardoor een hoger gehalte aan tannine. Je krijgt dan een wijn die goed houdbaar is en stevig smaakt. Mannenwijn.

Het drinken van veel alcohol heeft maatschappelijk grote nadelen.

Veel feesten, zoals het succes van je voetbalclub, bestaan voornamelijk uit zuipen en schreeuwen, sommige jongeren hebben helemaal geen aanleiding nodig om zich zo te buiten te gaan dat ze in coma raken.

Je kunt alcohol verbieden zoals in Amerika gebeurde in de twintiger jaren of de alcohol accijns ( een miljard euro per jaar) nog hoger maken dan hij al is. Het helpt niet, er ontstaan alleen criminele organisaties zoals bij drugs

Wat zou helpen, de coma zuiper de behandeling in het ziekenhuis zelf te laten betalen in plaats van het ziekenfonds. De dronken vernieler gemakkelijk aansprakelijk te kunnen maken voor de door hem aangerichte schade en dronkenschap bij misdrijven niet langer als een trafverminderende toestand aan te merken maar als een strafverhogende.

Johannes Tegendraedt

Schrijf een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *