Alle dieren dansen. Mensen, die de dans van twee eekhoorns rond een boomstam hebben gezien, zijn onder de indruk. Het is een voorspel tot de copulatie, die meestal weinig tijd in beslag neemt en niet tot zichtbare jubel bij de dieren leidt.
Helemaal aan het andere uiteinde van de mogelijkheden is het klassieke ballet zoals het bekende zwanenmeer op muziek van Tschaikovsky. Er is geen sprake meer van copulatie, het is theater en de dansers zijn beroeps. Naast de solisten treedt ook het Corps de Ballet op, een optreden waarvoor ik in de dierenwereld geen equivalent vind.
De dans is één van de oudste zo niet de oudste manier waarop wij onze emoties uitdrukken. In prehistorische tijden werden al rituele dansen uitgevoerd om de gunst van de goden te verkrijgen voor een goede oogst.
Toch heeft ook onze dans elementen van verleiding, de strip-tease uitgevoerd in de echtelijke slaapkamer of in een ‘club’ heeft kennelijk hetzelfde doel als bij onze eekhoorns boven. Ook de tutu moet in de tijd dat westerse christenen hun lichaamsvormen nauwelijks mochten tonen, een verleidelijk effect hebben gehad. Ik was ooit in Duitsland in een nachtclub met een gezelschap waarin in ook echtparen waren. De presentatrice richtte zich speciaal tot de dames in ons gezelschap en zei:
Meine Damen, machen Sie sich keine Sorgen, wir machen nur hungrig, gegessen wird Zuhause.
In mijn jeugd ging je in de middelbare schooltijd op dansles. Wals en foxtrot, en ook jive en tango voor de gevorderden leerden we er. Op het schoolfeest kon je dan het meisje van je dromen eens in je armen nemen. Wij deden ook aan ‘slijpen’, een vorm van grote intimiteit die ook onder andere namen bekend was.
Verenigingen hadden hun jaarlijkse uitvoering in de plaatselijke schouwburg met een amateur toneel voorstelling zonder uitzondering met ‘bal’ na tot twee uur in de ochtend. Op bruiloften en partijen werden muzikanten gehuurd en werd er gedanst. Niet iedereen was van de partij, de behoudend Christelijken vonden dansen onzedelijk.
Om de een of andere reden heeft het klein Nederland een goed reputatie in de wereld van de dans en de muziek. Het concertgebouworkest heeft wereldfaan, het Nederlands danstheater weet als geen ander gezelschap het heden met het verleden te verbinden.
Daarnaast is er het volksdansen, het kent nog grote populariteit in allerlei hoekjes van de samenleving. De rijdansen, de kringdansen en de polka horen tot de dansvormen, de seks komt niet in beeld, het gaat om de gezelligheid.
Langzamerhand wordt het ballet en de opera vervangen door de musical, de coloratuur sopraan door de meezinger en het corps de ballet door schaars geklede revuemeisjes die op de maat van de muziek hun benen zwaaien. Steeds meer mensen hebben toegang tot de voorstellingen, het inkomen van de gewone man stijgt en zo ook zijn mogelijkheden.
De jeugd van nu gaat naar de discotheek, de live muzikant heeft zich uit de markt geprijsd. Nu zit er een diskjockey, een welbespraakte jongeman die grammofoonplaten op zet. Ik moet eerlijk bekennen dat ik nooit in een disco geweest ben. Met als uitgangspunt, je moet weten wat er in de wereld omgaat hebben mevrouw Tegendraedt en ik ons ooit naar een discotheek begeven. Niet te vroeg, dat wisten we, om elf uur ’s avonds parkeerden we de auto.
De parkeerplaats stond vol auto’s met jongeren die de tijd tot de opening om twaalf uur, kortten met indrinken. Ons werd ook een slok uit een fles wodka aangeboden en toen wij vriendelijk bedankten voor een tweede slok zei de aanbieder tegen ons, denk eraan, binnen kost een borrel acht Euro!
Wij zijn uiteindelijk naar huis gegaan zonder binnen te zijn geweest, wij waren met afstand de oudsten op de parkeerplaats, wij hoorden er niet bij.
Johannes Tegendraedt