Lezers sturen mij soms brieven, zij zijn het al dan niet met mij eens. Soms vragen zij mij over een onderwerp dat hen raakt te schrijven. Hier volgt zo’n brief.
Zeer geachte heer Tegendraedt,
Al langere tijd loop ik met de gedachte u eens te schrijven. Het gaat over iets dat ons allemaal raakt, maar het is een gevoelig onderwerp. Ik maak me namelijk ernstig zorgen hoe opgroeiende kleine meisjes zullen gaan denken over de schepping. Er moet toen iets vreselijk mis zijn gegaan en daar wil ik het even met u over hebben.
Als we de reclameboodschappen zien op de TV dan moeten meisjes toch wel de indruk krijgen dat onze Lieve Heer een voorkeur had voor jongens. Meisjes zijn tweede keus lijkt het wel. Want aan jongens mankeert blijkbaar helemaal niets en aan meisjes van alles. Meisjes krijgen, als ze eenmaal volwassen worden, met allerlei ernstige ongemakken te maken, vertelt de TV ze dagelijks. Laat ik maar gelijk met een vervelend onderwerp beginnen. ‘Schimmel’. Bij onze jeugd vooral bekend van groen brood dat in de schooltas is blijven zitten. Maar op de TV worden vooral middelen tegen vaginale schimmel aangeprezen, helaas altijd tijdens mijn maaltijd en dat vind ik niet smakelijk. En als daarbij reuk, jeuk en afscheiding worden genoemd, moet een meisje toch wel angstig worden. Ik heb het dan nog niet gehad over speciale middelen voor de ‘intieme zone’, over de vijf maten maandverband met ‘anti-lekrandjes’, ‘want elk vrouwenlichaam is anders’ en over de tampons die zo makkelijk zijn in te brengen en nu ‘driedimensionaal’ uitzetten, verder hebben we nog verbandjes voor ’tussendoor’. Meisjes worden er op gewezen dat veel factoren ‘de natuurlijke balans van de intieme zone kunnen verstoren en dat dit kan leiden tot vaginale ongemakken zoals ‘onaangename geur, roodheid en pijn’. De reclame adviseert middelen te gebruiken die ‘de natuurlijke flora van de vagina’ niet aantast, alsof daar plantjes groeien. Meisjes moeten zich toch wel ongerust gaan maken, wat er allemaal voor narigheid op komst is. En als het dan zover is dan zijn er de speciale pijnstillers voor menstruatiepijn en extra vitaminen en voedingssupplementen .
En voor jongens dus helemaal niets, alles is blijkbaar perfect geschapen zonder bijwerkingen. En als meisjes dan alles gehad hebben komt de overgang met alle narigheid. Opvliegers, gewichtstoename, vaginale droogheid, alles wordt uit de kast gehaald, maar ook daar heeft de reclame een antwoord op. Ik wil het allemaal niet weten en zeker niet onder het eten. Is er voor deze kwestie dan helemaal geen toezicht op de TV-reclame?
Een Lezer
Eerst inhoudelijk commentaar, daarna de reclame.
Het gaat erom dat vrouwen kindjes kunnen krijgen en mannen niet. Als een meisje vruchtbaar wordt is dat in sommige culturen aanleiding tot een groot feest. Voor een kindje geboren wordt heeft een vrouw het nodige te verduren, de menstruatie is lastig, maar ook de zwangerschap en vooral de geboorte kunnen uiterst moeizaam en pijnlijk zijn. Vroeger stierven veel vrouwen in het kraambed. Maar als ze alles hebben doorstaan en met het aaibare baby’tje op de arm lopen dan hoor je, het was het allemaal waard.
Een nieuwe ontwikkeling is het onderhuidse staafje met oestrogeen, de pil, dat jonge vrouwen, die het kinderen krijgen willen uitstellen, onder de huid in de arm hebben. Ze worden niet zwanger maar ook de menstruatie blijft meestal uit.
Ik ben niet dol op de huidige reclame, zeker niet op reclame voor inlegkruisjes. Maar vrijheid van meningsuiting waar ook de reclame onder valt is veel waard en moet in ere worden gehouden. Zolang ik mensen niet aanzet tot overtreding van wet mag ik alles schrijven, ik mag ook mensen beledigen. Iets anders is de reclamecommissie, die onderzoekt of de in de reclame geclaimde voordelen ook geleverd worden. Gezien de grote hoeveelheid gebakken lucht is de bewijsvoering soms erg moeilijk.
De consument heeft echter één heel machtig wapen, de aan/uit knop. Als consumenten massaal de knop omdraaien, dat wordt geteld, dan is het snel afgelopen.
Tot slot wil ik de briefschrijver een suggestie aan de hand doen om zijn maaltijden op te vrolijken. Mevrouw Tegendraedt en ik doen alles samen, te beginnen met het koken, met een aperitief erbij wordt er veel besproken en gelachen. Daarna eten we alles op en omdat het spreken met volle mond wat moeilijk is, gaat youtube aan met de muziek, die we op ons eerstvolgende concert gaan beluisteren, een soort smaakmaker. Daarna met een flesje goede wijn en een mooie maaltijd in de maag ruimen we op en maken plannen voor de dag van morgen.
Johannes Tegendraedt