Ter linkerzijde van het politieke spectrum wordt vaak gesteld dat er zoiets zou bestaan als absolute rechtvaardigheid. Het gaat dan meestal over verschil in inkomen en bij socialisten ook over de verdeling van het kapitaal hoewel de communistische avonturen toch wel geleerd hebben dat ‘ het kapitaal is eigendom van het volk’ niet werkt. Ik ben ervan overtuigd dat niet iedereen dezelfde dingen rechtvaardig vindt als ik.
Ik vind het onrechtvaardig dat ik voor dezelfde zorgverzekeringen in totaal veel meer betaal dan mijn tuinman, te meer omdat de zorgverschaffers voortdurend benadrukken dat mijn tuinman en ik dezelfde behandeling krijgen. De zorg, wordt er dan gezegd, is zo essentieel, dat hij voor iedereen toegankelijk moet zijn. Daar ben ik het mee eens, maar dat leidt niet automatisch tot verschillende prijzen voor dezelfde diensten.
Stel u voor, u staat bij de kassa van de supermarkt en u moet voor essentiële voedingsmiddelen, die voor iedereen beschikbaar moeten zijn zoals aardappelen, groente en brood driemaal zoveel BTW betalen als de dame voor u, die een ander BTW kaartje heeft dan u. Is dat rechtvaardig? Bovendien zijn dit soort systemen erg fraude gevoelig. De dame voor u kan zeggen, als u mij geld geeft dan zal ik uw inkopen afrekenen met mijn BTW kaart en dan delen we het voordeel.
Ik vind het rechtvaardig dat de sterkste schouders de zwaarste lasten moeten dragen en dat ik dus meer belasting moet betalen dan mijn tuinman. Maar ik vind het ook rechtvaardig dat mijn tuinman niet vrijwillig werkloos kan worden en indirect door mij wordt onderhouden zonder dat hij werkt.
Ik vind ook dat ik omdat ik zoveel inkomsten belasting betaal niet door wind en regen naar de supermarkt hoef maar dat ik met mijn eigen auto mag gaan. Maar dan komt meteen weer de belasting inspecteur aan de deur. Ik betaal bij de aankoop bpm en btw en alleen door de auto te hebben, wegenbelasting. Ga ik er mee rijden dan betaal ik over de brandstof bijzondere accijnzen en btw. In totaal zijn meer dan de helft van de autokosten belasting.
Ik vind het ook onrechtvaardig dat mijn vader die rechter was, het familie landgoed heeft moeten verkopen omdat hij de kosten van het landgoed niet uit het salaris van een rechter kon betalen. Achter de ramen van het landhuis zitten nu schermmeisjes, die ‘beleidsondersteunende werkzaamheden’ voor de gemeente verrichten.
Het kapitaal zit bij de ouderen is de nieuwste ontdekking en de ontdekkers zijn onmiddellijk begonnen aan plannen om ze dat kapitaal te ontfutselen.
Hoe zijn die ouderen aan dat kapitaal gekomen? Ze kunnen het hebben geërfd van hun ouders, in dat geval heeft de samenleving via de erfenisbelasting flink meegegeten. De rest moeten ze tijdens hun leven bij elkaar hebben gespaard vaak door het kopen en afbetalen van een eigen huis, soms ook door vrijwillige pensioenverzekeringen.
Als je dan zo oud bent dat je niet meer voor jezelf kunt zorgen en naar een bejaardenhuis moet, dan moet je de kassa flink laten rinkelen want je moet zolang je inkomen of bezit hebt flink meebetalen aan de kosten van de verzorging. Naast je zit dan Jan Flierefluiter aan tafel, die helemaal niets meebetaalt aan de kosten omdat hij niets heeft. Op school had hij al geen zin in huiswerk maken en als volwassene heeft hij alleen dan gewerkt als er echt niets leukers viel te verzinnen. Flierefluiter houdt de medebewoners aardig bezig met zijn verhalen over de leuke dingen die hij in zijn leven allemaal heeft gedaan en laat zich de gratis maaltijden goed smaken.
Erop aangesproken dat hij een uitvreter is. zegt hij ”nou en, jullie konden toch ook zo leven als je dat gewild had”. Maar een maatschappij van alleen Flierefluiters werkt niet en als Flierefluiter op school beter had opgelet zou hij dat weten.
Johannes Tegendraedt