Er wordt wat afgekust zo omstreeks de jaarwisseling. Dat was niet altijd zo!
Ik kan mij niet herinneren dat mijn moeder ooit door anderen dan mijn vader en haar kinderen is gekust. Bij bekende heren stak zij elegant haar hand uit voor een contactloze handkus. Mannen gaven elkaar een hand.
Uit allerlei vreemde landen is nu de gewoonte overgewaaid dat vrouwen niet hun hand, maar hun wang aanbieden en dan op iedere wang gekust worden door onbekende heren. Uit Spaans sprekende landen is ook de gewoonte gekomen, dat mannen hun vrienden tegen zich aan drukken, hen op de rug te kloppen en dikke zoenen op de wangen uitdelen, een abrazo noemen ze dat.
Vreselijk vind ik het, als dat me overkomt en ik stel me voor hoe vreselijk vrouwen het moeten vinden ongeschoren mannenwangen langs hun wang te voelen schuren.
Ik houd helemaal niet van het kussen van onbekende vrouwen. Ik houd wel van kussen maar dan met mevrouw Tegendraedt. Vroeger kwam daar ook de tong aan te pas, maar nu is het wat rustiger. Maar ik durf tegen andere vrouwen niet te zeggen, dat ik niet wil kussen. Vrouwen zouden kunnen denken dat ik ze niet mooi of begeerlijk vind en dat is het laatste dat ik wil.
Mevrouw Tegendraedt vindt het ook helemaal niet fijn en ook niet erg hygiënisch om door allerlei vaag bekende mannen te worden gekust. Maar ze wil niet voor afstandelijk of onaangepast versleten worden en dus doet ze mee. Ik denk dat veel mensen elkaar bij een ontmoeting kussen die liever een hand zouden willen geven. Ik vind ook dat vrouwen het initiatief voor een verandering moeten nemen omdat mannen het minder belangrijk vinden om aantrekkelijk gevonden te worden. Mevrouw Tegendreadt steekt van nu af haar hand uit in plaats van haar wang.
Daarbij is te bedenken, dat de belangstelling van mannen voor vrouwen niet door wangen maar door wat lager gelegen lichaamsdelen gewekt wordt. Vrouwen weten dat en zo is het decolleté ontstaan. En omdat er, ook dan als er niet veel voorhanden is, wat te zien moet zijn, is de opdruk bh en de borst vergroting met siliconen ontstaan. Ik houd er niet van, klein maar fijn is mijn devies.
De opdrukkers vallen bij de eerste de beste nadere bezichtiging al door de mand als de zwaartekracht weer gaat werken. Borst vergroting, aan je lichaam laten sleutelen alleen om de blikken van mannen aan te trekken vind ik ook niet goed en bovendien blijft het stenen voor brood verkopen.
De echte belangstelling van mannen ligt echter nog lager, beneden de taille. Ook dat weten vrouwen en dus lopen ze op schoenen met hakken zo hoog dat alleen de tenen de grond raken, om hun benen beter te laten uitkomen, goed voor de voeten lijkt het me niet. Bovendien zijn de rokken steeds korter geworden. Veel mannen hebben daarmee een rare tick. Een vrouw in een bikini broekje oogst nog maar weinig belangstelling. Draagt ze over dat broekje een rok die het broekje maar net bedekt dan kijken veel mannen haar na.
Daarbij wil ik u iets dat mij deze zomer overkwam niet onthouden.
Ik wil wat kopen in een ouderwetse drogisterij, de wanden helemaal vol met planken waarop de koopwaar is uitgestald.
Bediend wordt er door een jonge vrouw met een heel korte rok, een billentikker heet dat geloof ik. Uit de rok steken een paar mooie zon gebruinde benen.
Vóór mij is een jonge man.
‘Wat mag het wezen meneer’, vraagt het meisje professioneel; ze zou ook: ‘Wat zou u gehad willen hebben’ kunnen vragen.
De jonge man aarzelt en zegt dan:
‘Ik vind eigenlijk alles goed als je het maar van de bovenste plank moet pakken’.
Johannes Tegendraedt