De meest beschreven vervolging is wel de vervolging van de Joden tijdens het Nazi regime in Duitsland. Die vervolging wordt ook wel Holocaust genoemd een Engels woord dat oorspronkelijk brandoffer betekende.
Door de Duitse National Socialisten zijn miljoenen Joden opgepakt, vergast en daarna verbrand. Geen van de Duitsers, die ik kort na de oorlog heb leren kennen, heeft dat geweten. Zij hadden zich nooit afgevraagd waar de Joden, die in hun bedrijf van hun functie werden ontheven, bleven. Zij hadden nooit de veewagens gezien waarin de joden naar de vernietigingskampen werden gebracht en nooit de geur van de schoorstenen van de crematoria geroken.
In tegenstelling tot de Oost-Duitse zetbazen van Rusland, heeft de West-Duitse regering haar verantwoording voor wat er tijdens de oorlog gebeurd is, nooit ontkend. Miljarden marken Wiedergutmachung zijn er naar de nabestaanden en de overlevenden van de vernietigingskampen gestuurd edoch, daar nooit aangekomen omdat de Israëlische regering dit geld niet uitkeerde maar besteedde aan het kopen van wapens. In Israel waren de overlevenden trouwens niet populair, lafaards waren het, die zich als lammeren naar de slachtbank hadden laten slepen, geen jood had zich verzet.
De vraag die systematisch werd ontweken is: waarom waren in Duitsland, Oostenrijk, Polen, Rusland en in mindere mate ook in Frankrijk en Nederland de Joden zo gehaat door grote groepen van de bevolking? De discriminatie van Joden is niet door Hitler uitgevonden. Een mogelijke oorzaak is een uitspraak van de kerkvaders in de derde eeuw na christus waarin de joden als volk verantwoordelijk werden gesteld voor de kruisiging en de dood van Christus. Joden leefden vroeger dan ook in islamitische landen makkelijker dan in christelijke, maar ook daar werden ze gediscrimineerd.
Al in de Middeleeuwen woonden Joden verplicht in ghetto’s, mochten ze geen openbare ambten bekleden en konden ze niet lid worden van een gilde, wat betekende dat ze geen normaal handwerk konden uitoefenen.
Laten we ook niet doen alsof het judaïsme een geloof is. Je kunt je nergens aanmelden om jood te worden, joden zijn mensen die uit een Jodin geboren zijn en binnen de Joodse gemeenschap zijn er altijd verschillen geweest tussen orthodoxe en modernere geloofsrichtingen. Een niet-Jood, gojim, kan zich bekeren tot een joodse religie, maar dat gebeurt zelden en wordt door Joden ook niet aangemoedigd.
Na de oorlog kregen de Joden van de volkeren gemeenschap het recht een eigen joodse staat te vestigen in Palestina, voor hen sinds vele eeuwen diaspora, het door God beloofde land. Wij Tegendraedten waren het eens met die beslissing. Wij vonden dat de Joden na alles wat hen was aangedaan een plek moesten hebben waar ze zich veilig konden voelen. Al voor de oorlog hadden de zionisten in Palestina land van de Arabische eigenaars gekocht, ze leefden er samen. Maar op een joodse staat op hun gebied zaten de Palestijnen niet te wachten.
Veel mensen vinden dat de Joodse staat, gedachtig alles wat de Joden is aangedaan, een bijzonder krediet verdient.
Voor ons Tegendraedten is een muur een muur, of hij nu dwars door Berlijn of dwars door Jeruzalem loopt. De Mossad gebruikt methoden die strijdig zijn met het recht waaraan Israel zijn bestaan dankt en discriminatie blijft discriminatie ook als de Israëlische staat in Israel wonende Arabieren discrimineert. En wij vinden ook dat de Joodse staat niet het recht heeft joodse nederzettingen te bouwen in de Arabische achtertuin van Jeruzalem.
Wij hadden en hebben groot ontzag voor de geweldige bijdrage die de Europese Joden in de diaspora geleverd hebben aan de kunst en de wetenschappen, in het bijzonder maar niet uitsluitend aan de muziek en de natuurkunde. Joden zijn zeer begaafd.
Een Joodse vriendin vertelde me dat er in de eerste jaren van Israel zoveel musici waren gekomen dat ze wel 10 symfonie orkesten konden bezetten.
Ook de grote joodse gemeenschap in de USA is nog steeds ruim vertegenwoordigd in kunst en wetenschap.
Des te merkwaardiger is het dat inwoners van de staat Israel bij kunst en wetenschap niet bijzonder uitblinken. De sfeer is er misschien niet bevorderend, te defensief, te orthodox, te zeer verongelijkt.
In die sfeer laat een vrede met de Palestijnen ook al erg lang op zich wachten.
Johannes Tegendraedt