Solidair is oorspronkelijk een term uit het juridische jargon. Als partners solidair aansprakelijk zijn, in het Engels jointly, is ieder voor het volle bedrag aansprakelijk als andere partners hun verplichtingen niet nakomen. Als je partner de benen neemt blijf je zitten met de hele hypotheekschuld. Je zou een contract met de bank kunnen vragen met hoofdelijke verantwoordelijkheid, in het Engels severally, jij en je partner zijn ieder verantwoordelijk voor de helft van de schuld. Het probleem is dat de bank daar niet in trapt.
Daarnaast heeft het woord solidariteit een morele inhoud gekregen. Van Dale zegt daarover:
Solidariteit is een gevoel van saamhorigheid en de bereidheid daaruit consequenties te trekken. Volgens van Dale gaat het daarbij vooral om financiele solidariteit van de hogere inkomens met de lagere en van de inwoners van rijke landen met die van arme landen. Let op, volgens Van Dale zijn de hogere inkomens solidair, van de lagere wordt niets verwacht.
Wij Tegendraedten horen natuurlijk bijna allen tot de groep die niet ontvangt maar betaalt. Wij hebben op school geen pretpakket gekozen en goed opgelet, maken nu lange werkdagen, zijn spaarzaam, leven bescheiden en zijn zelden ziek. Maar wij betalen niet uit solidariteit met degenen die niet houden van vroeg opstaan en die geen zin hebben zich in te spannen voor zulke domme dingen als werk. Wij worden daartoe gedwongen door een democratie waarin de ontvangers in de meerderheid zijn en dus de dienst uitmaken.
Wij Tegendraedten zijn ook tegen de andere vorm van solidariteit, de ontwikkelingshulp. Veel van onze familieleden hebben jaren in het buitenland verbleven en gezien hoe het legertje van beroepshulpverleners binnentrok, waarna de plaatselijke bevolking ging zitten en pas weer schoorvoetend aan het werk ging als de geldstroom opdroogde en de hulpverleners vertrokken.
De politieke partijen van de ontvangers van solidariteit zijn voor het verstrekken van ontwikkelingshulp. Dat siert ze, zou je kunnen denken, de ontvanger die ook anderen wat gunt. Daarbij geef ik in overweging dat de hulp niet door hen wordt betaald, maar een extra belasting is voor degenen die al solidair moeten zijn met de lagere inkomens.
Merkwaardig genoeg houdt hun solidariteit op bij de grens met andere lidstaten van de Europese Unie. Het is hun blijkbaar ontgaan dat de Europese staten eeuwenlang oorlog met elkaar hebben gevoerd met als gevolg een enorme vernietiging van mensenleven en kapitaal. Dat er hier de laatste zestig jaar, sinds de prille kolen- en staal gemeenschap van Schumann is uitgegroeid tot de Europese Unie, vrede heerst, is niet vanzelfsprekend, maar heel bijzonder. In dezelfde tijd was er oorlog in Korea, Vietnam, Birma, Afganistan, Algerije, Kongo, Burundi, Sudan, Ethiopië, Palestina, Iran, Irak, Israel, Egypte, India, Pakistan en de landen van het voormalig Joegoslavië om er maar enkele te noemen. Er is niet één jaar te vinden waarin er niet ergens oorlog was.
Niet zeuren dus, maar op naar een federaal Europa waarbinnen de solidariteit is geinstitutionaliseerd. Niet klagen, dat Europa niet democratisch is. Het is nu niet democraties omdat onze politici dat zo willen. Het is helemaal niet moeilijk het Europese parlement een controlerende bevoegdheid te verlenen, het moeilijke is dat de Nederlandse parlementariërs en hun collegae in de andere lidstaten die bevoegdheid dan verliezen en gedegradeerd worden tot een provinciaal praatgroepje, en daar hebben ze geen zin in.
Ook geen opgeheven wijsvingers meer naar de middelandse zee landen om hen te beleren zich aan een financiële dicipline te houden en dan later als je zelf in moeilijkheden komt dat voor te stellen wat die landen al eerder wilden. En als de Europese centrale bank dezelfde bevoegdheden zou krijgen als de Federal Reserve bank in Amerika zou het gezeur over de Euro ook ophouden, want dan kan hij niet meer stuk.
En ook niet meer klagen tijdens je heerlijk ontspannen vakantie aan de middellandse zee, waar de mensen het leven wat luchtiger nemen, over de ambtenaren, die als je ze nodig hebt, in een bar koffie blijken te drinken.
Johannes Tegendraedt