Ik ben geen mannen man. Toen ik jong was moest ik nog verplicht in militaire dienst. De eerste twee maanden was de rekruten tijd, je sliep met meer dan twintig jonge mannen op één kamer en ’s morgens ging je onder de douche in een open ruimte met tien douchekoppen, tien naakte mannen. Ik krijg nog nachtmerries als ik eraan terugdenk.
Verkeren in een gezelschap van uitsluitend mannen vind ik ook onprettig, het opscheppen is niet te vermijden en de schuine grappen ook niet.
Toch heb ik vrienden. Karel is een vriend van me. We kennen elkaar sinds de studie tijd en we zien elkaar nog regelmatig.
Karel zag en ziet eruit zoals, volgens mij, vrouwen willen dat een man eruit ziet; goed gebouwd, soepel en sterk, regelmatige trekken, een welige bos donker haar. Daarbij is hij opgewekt, voorkomend en geïnteresseerd in de gedachten van anderen.
Toch zijn z’n huwelijken en carrière niet gunstig uitgepakt. Na enige tijd kregen zijn partners in de gaten dat hij het buskruit niet uitgevonden had. Ik wist dat natuurlijk al wel, ook zijn studie heeft hij niet tot een goed einde gebracht. Wij vulden elkaar goed aan, ik was niet sterk en hij niet slim.
Het betekende dat hij mij nog al eens om raad vroeg. Ook recent weer. Johannes, zei hij, ik ben nu in de VUT maar ik kan van mijn inkomen niet goed leven, ik wil iets bijverdienen.
Ik heb hem toen een advertentie in een Duits weekblad laten lezen waarin een heer zich aanbood om bij dames thuis een ‘Intimrasur’ uit te voeren. De dames hopen door zich te laten scheren, hun partner uit te dagen of op te winden. Wij Tegendraedten hebben dat niet nodig, ons libido ook zonder dat in orde, maar er schijnt vraag naar te zijn.
Ik ben daarna een paar weken buitenslands geweest, op familiebezoek, de Tegendraedten onderhouden sterke familie banden. Toen ik terug was vroeg ik Karel hoe is het gegaan met het scheren?
Heel goed zei hij. Het klinkt raar, bij dit onderwerp, maar ik heb een gat in de markt gevonden. Ik heb advertenties gezet in dames weekbladen en een koffertje gekocht zoals Cas Spijkers meenam als hij bij mensen thuis ging koken. Bij hem keukenmessen, bij mij scheermesjes in het koffertje. Hij nam een koksmuts mee, ik een doktersjas.
Ik word meestal ontvangen door een dame in peignoir vaak is er verder niemand thuis. Ik ben intussen heel ervaren, het gaat absoluut pijnloos en in tien minuten is het klaar.
Het zijn neem ik aan vooral oudere vrouwen?, zei ik.
Johannes, je mag dan slim zijn, maar van vrouwen begrijp je niets. Oudere vrouwen hebben helemaal geen zin in scheren. Ze hebben zoiets van ‘als je me zo niet mooi genoeg vindt, nou dan maar niet’. Het zijn jonge of onzekere vrouwen, de jongste die zich aanmeldde is vijftien jaar.
Dat heb je toch zeker niet gedaan?
Ik heb haar gevraagd me nog eens te bellen als ze achttien was.
Wordt al dat scheren niet vervelend?
Jawel, maar de omstandigheden zijn vaak spannend. Er is een soort gewoonte ontstaan, zoals bij de pianostemmer. Als de piano gestemd is speelt de stemmer het eerste stukje.
Johannes Tegendraedt