Iedereen heeft ze in zijn vrienden en kennissen kring, de mensen die helemaal vol zitten met verbeteringsvoorstellen. Soms heb je er wel eens iets aan, maar vaak is ook de gedachte: als je al die voorstellen nu eens eerst op je zelf betrok dan werd de waarde ervan duidelijker.
Irritant wordt het als je daarbij te maken krijgt met mensen met een overtuiging. De manier van leven waar zij voor kiezen moet voor alle anderen verplicht gesteld worden, voor hun bestwil natuurlijk.
Wij Tegendraedten vinden dat iedereen maar voor zichzelf moet bepalen hoe hij wil leven. Het individu moet een vrije keuze hebben en moet zelf verantwoordelijk blijven voor de gevolgen van zijn keuzes. In het onwaarschijnlijke geval dat de hel en de hemel blijken te bestaan zal ik zeker naar de hel gaan. Dat risico wil ik wel nemen.
Mijn vrijheid wordt begrensd door de vrijheid van mijn medeburgers. Waar die grens precies is, wordt geregeld in een onoverzichtelijk woud van wetten en voorschriften. Ik zou kunnen vinden dat links houden in het verkeer veiliger is dan rechts. Links houden is echter verboden en auto’s met het stuur rechts zijn hier niet te koop. Niet onhandig, dat iedereen aan dezelfde kant rijdt, nationaal hebben we dat dus afgesproken. Bij onze buren in Engeland en in nog wat andere landen is echter rechts rijden verboden en worden alleen auto’s met het stuur rechts verkocht. Als je dan met je Europese auto in Engeland op weg bent, dat mag wel!, dan moet je vaststellen, dat je veiligheid te wensen overlaat.
Verder wordt in de Nederlandse wet geregeld wie de eigenaar is van de appel die aan boom van de buurman boven mijn land hangt. Wij hadden een buurman die met een schepnet zijn appels boven ons land probeerde te oogsten. Het is natuurlijk best prettig dat je buurman kunt uitleggen dat je de wet aan jouw kant hebt, de vraag blijft of de wet in zoveel detail moet gaan.
Als je in een dorp in Drenthe zelf een huis wilt bouwen, zul je vaststellen dat de bouwvoorschriften een heel boekwerk beslaan, een reusachtig werk voor een klein dorp denk je dan, tot iemand je uit de droom helpt, het is letterlijk overgenomen van een grote gemeente, dat in de grote gemeente in de prut moet worden gebouwd en in Drenthe op het zand schijnt er niet toe te doen. De bedoeling van de bemoeizucht is dat er mooi en veilig gebouwd wordt, in de praktijk werkt het voornamelijk kostenverhogend en leidt tot saaie uniformiteit.
Sinds de totstandkoming van de Europese Unie hebben we er nog een laag ambtenaren bovenop gekregen die er voor moeten zorgen dat al deze bemoeizuchtige wetten en voorschriften in alle landen van de Unie gelijk zijn. Een groot deel van de 33000 Europese ambtenaren in Brussel houdt zich hier mee bezig. Zij zorgen ervoor dat bijvoorbeeld het maximaal toegestane vermogen van stofzuigers in alle landen gelijk is. Vroeger heette het dat zij concurrentie vervalsing voorkwamen, nu hoor je vaker dat zij het milieu beschermen. Ik behoor tot degenen die vinden dat ze gemist kunnen worden.
Iets anders is de standaardisatie van bijvoorbeeld de diameter van stalen pijpen. Er zijn twee organisaties die zich daarmee bezig houden, de oudste is de Deutsche Industrie Norm (DIN), daarnaast is er de American Society for Testing Materials (ASTM). De eerste kent pijp met een buitendiameter van 100 mm, bij de andere is dat 4 inch of wel 101,6 mm. Na de oorlog werden Duitse fabrieken gerepareerd met Amerikaanse pijpen en er werd niet goed bijgehouden waar Amerikaanse pijp de grond in ging. Zo kon het, dat bij latere corrosie metingen het antwoord was: er ligt Duitse pijp of we hebben sterke corrosie.
Johannes Tegendraedt