OVER FEESTDAGEN GESPROKEN
De feestdagen komen er weer aan. Sinds mijn pensionering onderscheiden de feestdagen zich nauwelijks van gewone dagen. Vroeger gingen Mevrouw Tegendraedt, onze kinderen en ik in de schoolvakantie op reis. We gingen skiën of naar het strand in landen waar het warmer is dan in Nederland. Onze kinderen doen dat nog steeds, met hun kinderen, ze maken ook verre reizen. Zo af en toe moet ik wat bijschuiven maar meestal financieren zij de reis zelf, ik begrijp niet hoe.
Wij reizen nog wel, maar juist niet op de hoogtij dagen. Buiten die dagen is het rustiger en goedkoper. Het nadeel is dat je met de ouderen onder elkaar bent, niet altijd even inspirerend.
Ook de kerstdagen hebben veel van hun vroegere bekoring verloren. Wij verzamelden ons vroeger op kerstavond bij grootvader Tegendraedt. Daar gingen de kleintjes tijdelijk naar bed, de oudere kinderen speelden monopolie onder leiding van de moeders en de vaders speelden kaart onder het genot van een glas met geestrijke drank. Daarna gingen we met zijn allen naar de nachtmis, bezichtigden de kerststallen, en luisterden naar de bezielende woorden van de pastoor.
Opa had ook een kerstboom, niet iets van kunststof maar een echte boom op eigen land gekweekt. Een jaar was hij vergeten de tuinman opdracht te geven een boom uit te graven. Hij besloot dat dan maar zelf te doen, geen gemakkelijke taak voor een oude man. Aangekomen op het stuk land waar de bomen groeiden vond hij een boom door de tuinman in een pot geplaatst, zoals ieder jaar, op hem wachten. Opa was zeer geroerd.
Op kerstavond werden de echte kaarsjes, die in de boom gehangen waren, aangestoken. Naast de boom waren emmers water geplaatst, de boom zou door de kaarsen vlam kunnen vatten.
Later hebben we de kerk verlaten. De kerk wist en weet geen raad met de toegenomen kennis over de oorsprong van de mens en zijn wereld en bleef handelen in wonderen. De bewering dat Eva uit een rib van Adam geschapen zou zijn wekt nu alleen onbegrip op.
Met de jaarwisseling moeten we nu zelfs thuis blijven. We hebben een hond, die doodsbang is voor knallend vuurwerk. Het nut van vuurwerk zie ik nu ook niet meer zo in. Vroeger stak ik met de kinderen wel eens een pijltje af, nu zou ik dat niet meer doen. De ongevallen, vaak ernstige schade aan ogen en handen, de milieubelasting en de rotzooi die achterblijft. In onze tuin vind ik op Nieuwjaarsdag veel rommel van vuurwerk van anderen.
Bij de jaarwisseling is iedereen nog op pad, mevrouw Tegendraedt en ik zijn alleen thuis en gaan bijtijds naar bed met de hond in zijn mand voor het bed. We trekken een fles champagne open, omdat het erbij hoort, echt lekker vinden we het eigenlijk niet.
Daarna gaan we over naar de lijstjes van Mevrouw Tegendraedt. Zij maakt ieder jaar een lijst met goede voornemens voor het volgende jaar. We beginnen met het lijstje van vorig jaar om te zien wat er van onze goede voornemens van vorig jaar terecht is gekomen. Dat valt vaak flink tegen. Soms zijn dingen anders gelopen dan we wilden door gebeurtenissen die op ons af zijn gekomen maar soms krijgen we ook wel het gevoel ons onvoldoende te hebben ingezet, dat we voornemens hebben laten versloffen. Die voornemens krijgen dan een herkansing op de lijst voor het komende jaar. Daarna geven we elkaar een zoen en wensen elkaar een gelukkig Nieuwjaar.
Tot slot gaat de televisie aan zodat wij kunnen vernemen waar dit jaar dronken of benevelde lieden de ruiten hebben ingeslagen van winkels waar ze daarna socialistisch inkopen, dat is de waren meenemen zonder te betalen.
Johannes Tegendraedt