De meest aansprekende naoorlogse minister van buitenlandse zaken was Josef Luns. Toen hem in de Tweede Kamer gevraagd werd waarom een klein land als Nederland een groot en duur ministerie van buitenlandse zaken moest hebben zei hij: dat is toch vanzelfsprekend, dat is omdat je als klein land zoveel buitenland hebt.
Een groot land zoals de VS, heeft weinig buitenland en heeft daarvoor ook weinig belangstelling. Joe Sixpack, een soort Jan Modaal, vindt Texas al aardig buitenlands. Hij weet wel dat er andere werelddelen en staten bestaan, maar hij is ervan overtuigd dat daar mensen wonen die net zo denken als hij en naar niets anders verlangen dan naar ’the american way of life’.
Terug naar Luns, hij had humor, een eigenschap die vaak gepaard gaat met helikopter, het vermogen om op te stijgen boven jezelf om vandaar naar jezelf en de wereld om je heen te kijken. We spreken ook wel van mensen die de rode draad kunnen zien. Ik heb vaak het idee dat sinds de eeuwwisseling de ministers van BZ en de collega’s van de NAVO landen de helikopter hebben van een duikboot. Achtereenvolgens hebben we misgekleund in Palestina, Irak, Afghanistan, Libië, Egypte, Syrië en Oekraïne, steeds in naïeve ‘Joe Sixpack’ aanname dat de inwoners van die landen niets liever wilden dan een partijdemocratie naar Angelsaksisch model met de daarbij behorende bevoogding door de VS.
Laten we eens kijken naar Irak, het Tweestromenland van het midden Oosten, Mesopotamië, het land tussen de rivieren Eufraat en Tigris die uitmonden in de Shatt al Arab, een moerasgebied dat de grens vormt met het vroegere Perzië nu Iran geheten. Irak werd geregeerd door de soennitische minderheid van de bevolking onder leiding van Sadam Hoessein, de meerderheid, sjiietische moslims werden onderdrukt.
Dit ging zo ver, dat in de oorlog tegen het sjiietische buurland Iran de Irakese sjiieten gedwongen werden tegen hun broeders in Iran te vechten en zich massaal in de moerassen van de Shatt moesten laten doodschieten. Toen de Amerikanen zich met Irak gingen bemoeien en aan de heerschappij van Sadam een einde maakten, zaten de Irakese sjiieten, die nu aan de macht kwamen niet te wachten op een democratie naar Amerikaans voorbeeld, nee, ze wilden wraak, hun doel was de soennieten een koekje te presenteren van eigen deeg. De Amerikanen verlaten nu Irak. Ze laten het land achter in een semiburgeroorlog, bovendien verarmd doordat de voorraad oliedollars moest worden gebruikt om Amerikaanse firma’s te betalen die de schade aan de olie installaties herstelden.
Voor mensen met helikopter eigenschappen moet dit resultaat voorspelbaar zijn geweest, voor duikboottypes natuurlijk niet.
Veel van de onzinnige interventies gebeuren in NAVO verband. Toen een verslaggever aan Luns, die secretaris van de NAVO was vroeg hoeveel mensen er bij de NAVO werkten zei hij: ongeveer de helft. Als de andere helft ook gaat werken wordt het misschien beter.
In Palestina komt nooit vrede zolang de VS Israel door dik en dun steunen en dat houdt niet op zolang je geen president van Amerika kunt worden als de Amerikaanse Joden zich tegen je keren..
In Libië is Khadaffi en zijn stam verjaagd, de overgebleven stammen voeren nu een verbeten strijd om de macht. Khadaffi liet zich door Europa ruim betalen om de illegale Afrikaanse immigranten tegen te houden, de stam(bende)leiders van nu laten zich betalen door de mensensmokkelaars om de afrikanen door te laten. Europa tel uit je winst.
In Syrië moet Assad verdwijnen. Daarmee verdwijnt dan ook de man die bereid was de christenen te beschermen tegen de moslims. Als de vertegenwoordigers van de islam, het enige ware geloof, aan de macht komen kunnen de christenen beter snel de benen nemen voor zover ze dat al niet hebben gedaan.
De laatste catastrofe is Oekraïne. Wie op het onzalige idee is gekomen Oekraïne een associatie verdrag met de Europese Unie aan te bieden, moet ook gespeend zijn van alle helikopter. Het instituut dat garen spint bij de ontwikkelingen is de NAVO. Nadat Rusland weer tot een mogelijke vijand is benoemd, is iedereen nu weer overtuigd van het nut van een dure organisatie die overbodig was geworden.
De EU moet een associatie verdrag sluiten met het niet meer communistische Rusland, dat geografisch en cultuurhistorisch bij Europa hoort, het is rijk aan grondstoffen en heeft zijn financiën op orde. Oekraïne heeft niets te bieden behalve schulden en populistische leiders met opgeblazen ego’s.
Johannes Tegendraedt