We kennen plagen en epidemieën. Bij epidemieën denken we aan een ongebreidelde verspreiding van een menselijke ziekte zoals de pest of de Spaanse griep, bij plagen denken we aan de ongecontroleerde groei van een voor de mens schadelijke diersoort zoals de sprinkhaan. De grootste plaag op aarde is nu echter de mens zelf.
Door de explosieve, exponentiële groei van het aantal mensen op aarde worden andere bewoners van de aarde, zowel planten als dieren weggedrukt omdat hun de levensruimte wordt ontnomen.
De groei van de wereldbevolking is nu ongeveer 1.75 pro cent per jaar maar kan niet altijd zo sterk geweest zijn. Als we aannemen dat de eerste twee mensen tien duizend jaar geleden ontstonden, dan zou met een groei van 1.7 pro cent per jaar het aantal mensen op aarde nu een 2 met vijf en zeventig nullen er achter moeten zijn. Daar bij is te bedenken dat de mens eerder honderd duizend jaar oud is. Mijn rekenmachine kan het getal dat ik dan vind niet aan, honderd nullen is het maximum. De groei van 1.75 pro cent per jaar is dan ook alleen de laatste twee eeuwen opgetreden en is veroorzaakt door het gecombineerde effect van vermindering van de kindersterfte, de voorkoming van epidemieën en de verlenging van de levensduur.
Het werkelijke aantal mensen, nu zes miljard, negen nullen, is al voldoende voor veel problemen. Ik noemde al het uitsterven van soorten planten en dieren die niet nuttig zijn voor de mens. Daarenboven verpesten we het milieu en putten onze grondstoffen uit. Daarbij is te bedenken dat er, als we zo doorgroeien als we nu doen, de 6 miljard van nu aan het einde van deze eeuw is gegroeid tot 26 miljard.
Natuurlijk voeren we ook oorlogen omdat we internationale geschillen nog steeds niet anders kunnen oplossen dan met het recht van de sterkste. Maar de twee honderd miljoen slachtoffers van geweld in de vorige eeuw gaven niet meer dan een klein knikje in de stijgende lijn van de wereldbevolking
De religie helpt ook niet, de leiding van de kerken wil de catastrofe waarnaar wij op weg zijn niet zien. Hun antwoord is onthouding. Dat is zoiets als tegen een alcohol verslaafde zeggen dat niet meer drinken de oplossing is van zijn probleem.
We moeten ook de groei van de wereld bevolking niet verwarren met migratie. In Nederland waren we op weg naar een evenwicht bij 12 miljoen inwoners. Door de immigratie van laag opgeleide gezinnen uit landen zoals Turkije en Marokko, voor wie anticonceptie nog niet leefde, zijn we nu de 15 miljoen gepasseerd en is er geen uitzicht meer op een evenwicht.
We streven er nu naar ons gebruik te verduurzamen, grondstoffen worden hergebruikt, energie halen we uit zon en wind, afvalwater wordt gezuiverd enz. Prima, maar het blijft dweilen met de kraan open.
De wereldbevolking moet stagneren en daarna krimpen, niet groeien en we moeten accepteren dat dan de economie misschien ook niet groeit.
In China is het geprobeerd, één kind per vrouw was de doelstelling, in een politiek systeem dat in staat was zoiets af te dwingen. Het succes was matig. Om te beginnen werden er veel meer jongens dan meisjes geboren. Uit een oogpunt van bevolkingsgroei prima, jongetjes kunnen geen kinderen krijgen, maar sociaal erg onhandig. Hoewel de één kind politiek de bevolkingsgroei remde en toch niet tot een verlangzaming van de economische groei leidde was de maatregel uiterst impopulair. Generaties lang waren Chinezen gewend kinderen te zien als een investering voor ziekte en de oude dag. Als je in China een hypotheek wilt moeten je kinderen garant staan en mee tekenen, geen kinderen, geen hypotheek.
Ook in Zuid Azië en Afrika leeft die investeringsgedachte, de bevolkingsgroei is er erg hoog, maar daarnaast is er ook onvermogen, misvatting en gebrek aan geld.
Een echte ‘man’ gebruikt geen condoom, iedere dag een pil voor een vrouw is te ingewikkeld en sterilisatie is te duur. Het lijkt mij een goede gedachte onze ontwikkelingshulp aan deze landen niet in geld maar in goederen en diensten te verstrekken, gericht op de anticonceptie. Het kleine Nederland zou een grote bijdrage aan de oplossing van wereldproblemen van bevolkingsgroei, milieu en grondstofgebruik kunnen leveren door het uitzenden van veel EDKT’s (Eileider Dicht Knijp Teams) voor vrijwillige maar anonieme, gratis sterilisaties.
Johannes Tegendraedt