Wij Tegendraedten zien niets in revoluties, wij zijn voor evolutie. Toch zouden wij, mocht de anti revolutionaire partij nog bestaan, daarop niet stemmen. Wij vinden niet dat alles moet blijven zoals het is en Gods woord heeft voor ons alleen een historische betekenis.
In de media en de politiek worden de pleinrevoluties zoals we die de laatste jaren meemaken gevierd als de ultieme weg naar democratie. Revolutie is echter per definitie niet democratisch, de pleinrevoluties hebben dan ook duidelijk fascistoïde trekken. Niet alleen omdat de betogers van niemand enig mandaat hebben, maar ook omdat ze het winkelruiten inslaan en de uitgestalde goederen meenemen heel gewoon vinden. Het gebruik van molotovcocktails en stalen vechtstokken doet ook niet erg democratisch aan, het doet eerder denken aan de methoden van de bruinhemden van de Sturm Abteilung, meer bekend als SA, van Ernst Röhm, die onder Hitler al vond dat er op los slaan de beste manier was om gelijk te krijgen.
Het aller-slechtste is aan strijdgroepen wapens, of geld (voor wapens) te geven. In Libië is Khadaffi dan wel verjaagd, maar het land wordt nu geteisterd door allerlei gewapende vechtgroepen die elkaar bestrijden. Zij hebben geen van allen duidelijke ideeën over het bestuur van het land maar elke groep is ervan overtuigd dat zij degenen zijn die dat bestuur moeten uitoefenen. Ze hebben nog een opvatting gemeenschappelijk, de vrijheid van meningsuiting geldt alleen zolang je de koran opzegt.
Ook in Cairo is Europa onmiddellijk de pleindemocraten gaan steunen, pas later begrepen ze dat ze daarbij de moslimbroeders steunden, die geen democratische maar een theocratische staat willen en die Mubarak kwijt wilden, omdat hij hun streven naar de macht in de weg stond. Natuurlijk zal Mubarak wel miljoenen uit de staatskas gestolen hebben, maar vergeleken met wat bestuurders van grote ondernemingen in Westen uit de bedrijfskas halen is dat geen reden voor opwinding
Nu heeft het leger ingegrepen en zijn we weer een soort terug bij af, het leger krijgt wapens van of koopt wapens in Amerika, de hoge officieren krijgen een extraatje van de wapenleveranciers en de islam is voorlopig weer verbannen naar de moskee. Je bent vrij om te zeggen, dat je het daar mee eens bent, is dat niet het geval, dan kun je beter je mond houden.
In Syrië is intussen wel duidelijk geworden dat de pleindemocraten geen democraten zijn maar moslimfanaten. Syrië is al enige decennia bestuurd door vader en zoon Assad, die met harde hand de vele stammen en religieuze groeperingen in Syrië uit elkaar hielden. Onder Assad hadden ook de Christenen in Syrië een veilig en zelfs geprivilegieerd bestaan, zeer tot ongerief van de moslimactivisten die achter de opstand zitten. Je zou verwachten dat het Westen de positie van de christenen in het oog zou houden; niets was minder waar, het heeft jaren geduurd voordat het Westen in de gaten kreeg wie de vijand was.
Nu naar de meest recente pleinrevolutie, in Oekraïne. Weer gaat het niet om democraten, en weer is het resultaat niet in het belang van het Westen. Typerend voor mij is dat deze keer de Amerikanen het duidelijk stelden: ‘Fuck the EU’ zei de onderminister van buitenlandse zaken toen ze dacht dat de microfoon uit stond.
De Europese Unie heeft behoefte aan vriendschappelijke banden met een sterk en betrouwbaar Rusland. We moeten van Poetin pesten naar Poetin prijzen. Hoe ze in Rusland omgaan met homo’s moeten de Russen vooral zelf bepalen. De missie en de zending zijn verleden tijd en ook in Nederland is niet iedereen blij met de exhibitionistische homo parade of een homo onderwijzer voor hun zoontje van twaalf jaar.
Proberen een groot deel van Oekraïne weg te kopen uit Rusland met geld dat we niet hebben en met beloftes, die we niet waar kunnen maken, lijkt mij ook een slecht idee. Bovendien is het landjepik spel uit de tijd en ergert Rusland buitensporig. Drie kwart van het voormalige Warschaupact is nu al lid van de NAVO, een bufferzone ware beter.
Machiavelli zou het anders doen. Rustig aan de zijlijn toekijken tot het duidelijk wordt welke partij gaat winnen, dan snel goede vrienden worden met de winnaar.
Johannes Tegendraedt