Niet te geloven, mijn oudtante Tegendraedt is opgesloten in een in een Amerikaanse gevangenis. Toen zij landde op Newark, waar zij werd opgewacht door haar nicht, die met haar man in New York woont, werd zij met haar nicht gearresteerd en opgesloten.
Staatsgevaarlijk waren ze!
Nu gaan wij Tegendraedten niet naar Den Haag om door de koning vanuit zijn koets te worden toegewenkt, maar we zijn wel gezagsgetrouw. En al steken wij ons ongenoegen over de manier waarop, en door wie wij geregeerd worden, niet onder stoelen of banken, staatsgevaarlijk zijn we niet. Zeker tante niet, die als hobby zelf haar kleren maakt aan de hand van patronen die je bij damesmodebladen kan bestellen.
De dames wilden naar Nederlandse gewoonte met de politie in debat gaan, maar de Amerikaanse politie houdt meer van: kop dicht, fouilleren, handboeien aan en instappen in de arrestantenwagen. De arrestatie verliep dus zeer onaangenaam.
Pas de volgende morgen werd er weer notitie van hen genomen. Hoe kom je aan die chemische bommen en de ammunitie vroegen ze tante. Tante begreep er niets van.
Voor wie zijn die chemische bommen en de ammunitie bestemd, vroegen ze haar nicht.
Nicht Tegendraedt begreep er ook niets van.
Ze werden beschuldigd van het voorbereiden van terroristische aanslagen op Amerikaanse burgers.
Het bleek dat de ‘National Security Agency’ alle e-mail tussen Nederland en de USA aftapte en screende op trefwoorden zoals bom en ammunitie. De correspondentie tussen tante en haar nicht was uitgefilterd. De verzender en de ontvanger kwamen op een lijst die de douane op de vliegvelden werd toegestuurd met de opdracht de bewuste personen te arresteren als ze probeerden het grondgebied van de Verenigde Staten te betreden.
De dames begrepen er nog steeds niets van. Dat mag toch helemaal niet, volgens de Nederlandse wet op de privacy is het verboden burgers af te tappen. Dat mag alleen, wist tante, in het geval van verdenking van een ernstig misdrijf en alleen met toestemming van de rechter commissaris.
We zijn hier niet in Nederland, wij moeten de Amerikaanse burger beschermen tegen terroristen en wij zijn aan u geen verantwoording verschuldigd.
Mogen wij die mails zien?, vroeg tante
Dat bleek niet eenvoudig. Uiteindelijk bleek een ambtenaar bereid zijn nek uit te steken en mochten de dames de belastende tekst lezen in Engelse vertaling. In de mail vroeg nicht Tegendraedt om een nieuwe zending ‘acid bombs, preferably big ones and any ammunition that aunt would not need herself ‘.
De dames ontkenden beslist dat ze iets dergelijks geschreven hadden, maar werden geconfronteerd met datum en uur van verzending en ontvangst.
In mijn bagage zit mijn laptop zei tante, als ik die mag hebben kunnen we alles nazien. Na enige aarzeling kwam de laptop voor de dag en kon tante de bewuste mail zoeken.
In de Nederlandse tekst stond:
Lieve tante, kunt u mij nog wat van die zure bommen sturen, het liefst grote en als u nog patronen heeft, die u zelf niet gebruikt, wilt u die dan meesturen?
Tot grote verbazing van de ambtenaren barstten tante en haar nicht in lachen uit. De vertaling is niet goed, zure bommen zijn geen ‘acid bombs’ maar ‘pickled gherkins’ en een patroon is geen ‘ammunition’ maar een ‘design, pattern for a dress’. Wie heeft dit vertaald?
De vertaling is volautomatisch, ik zal laten controleren of u gelijk heeft.
Uiteindelijk heeft het nog een week geduurd voordat de dames vrij gelaten werden en op een verontschuldiging wachten ze nog steeds.
Johannes Tegendraedt