Corona-virus, je kunt er bijna niet omheen. De experts zijn het nergens over eens, de een wil het virus doden, de ander zegt dat het niet leeft. Als je wil weten hoe lang het virus buiten het lichaam gevaarlijk blijft vind je antwoorden van 2 uur tot 14 dagen. De handigste experts zeggen: dat hangt van de omstandigheden af.
Wat we nodig hebben is niet een serum want een virus muteert, maar iets heel nieuws zoals destijds het penicilline, uitgevonden door Alexander Fleming in 1928 en voor het eerst gebruikt in 1941. Een aantal jaren na de tweede wereldoorlog waren alle ziekten, die veroorzaakt werden door bacteriën, overwonnen en konden bijvoorbeeld de sanatoria voor tuberculosepatiënten worden gesloten.
De wereld na corona gaat er heel anders uitzien dan de wereld daarvoor, zeggen alle experts. Dat is best mogelijk. Ik zou hopen dat we bevrijd worden van beroepspolitici en politieke partijen. Ik vind het gênant dat politici mensen in dienst hebben die ervaring hebben met de verkoop.
Politici worden verkocht, aangesmeerd, aan de kiezer, met dezelfde technieken waarmee soep in blik of schoonmaakmiddelen aan de man worden gebracht. Door henzelf wordt dat profileren genoemd. Wij kiezers zouden te dom zijn om zelf te beoordelen of we ergens voor of tegen moeten zijn, daarvoor zouden we de prietpraters en de prietpraatsters in de tweede en eerste kamer nodig hebben.
De ontwikkelingen in de sociale media en in big data maken het mogelijk om alle kiezers voor te lichten over de voor- en nadelen van een voorstel en daarna hun mening te vragen. Directe democratie heet dat, in tegenstelling tot de getrapte democratie die we nu hebben. De uitvoerders van het beleid worden in deze opzet niet gekozen maar benoemd, de beoordeling gaat uit van ervaring en gebleken competentie, zij zijn ambtenaren, hun politieke kleur is irrelevant. Zij worden aangewezen door de gekozen president en benoemd door de koning.
De volksvertegenwoordigers worden overbodig. De vele vrije tijd die we nu hebben kunnen we niet meer verbeuzelen op de tribune van een voetbalwedstrijd, we moeten ons verdiepen in de onderwerpen waarover onze mening word gevraagd. Een leven van leren noemt Harari het in zijn beroemde boek ’21 lessen voor de 21e eeuw’.
Wij kiezers kunnen dan ook zelf vragen indienen, zoals dat tot nu toe soms mocht bij referenda. Het referendum is in politieke kringen niet populair. Politici vatten het terecht op als een testimonium paupertatis, een bewijs van onvermogen, bewijs van hun te kort schieten.
Bovenstaande vraagt veel van onze vrijheid van meningsuiting. De gedrukte pers zal wel verdwijnen, daarvoor kan iedereen op de sociale media zijn mening kwijt en mensen met eenzelfde mening zoeken. De wettelijke grenzen van de vrije meningsuiting moeten worden gerespecteerd maar verder moet iedereen vrij zijn om ook zijn onzin op het web te plaatsen.
Dat vraagt nogal wat van de leergierige, het onderscheid tussen informatie en indoctrinatie of nepnieuws is niet altijd eenvoudig. De kwaliteit van de voorlichting door de overheid en een concentratie van de niet commerciële TV zenders op degelijke informatie, weg van relletjes schoppen en weg van het kijkdichtheidcriterium, is heel belangrijk.
Een anderhalve meter economie krijgen we als we corona kunnen beheersen zeggen de experts. Mag zijn, voorlopig zie ik andere dingen gebeuren. Onder leiding van China gaan de in welvaart achtergebleven gebieden in India en Afrika een inhaalrace starten en de groei naar zich toe trekken.
De VS trekken zich vrijwillig terug en kijken naar binnen en niet meer naar buiten. Europa krijgt misschien de kans Rusland de plaats te geven die het op grond van zijn ligging en geschiedenis verdient en misschien merken de Engelsen dat hun ‘isolation’ niet zo ‘splendid’ blijkt te zijn als ze gehoopt hadden.
Hoe dan ook zullen wij de grootste moeite hebben het welzijnsniveau van voor corona vast te houden. Dat leidt zeker tot frictie bij mensen die gewend zijn geraakt aan jaarlijkse verbeteringen.