Ik lees “Tegen de onzin” van Syp Wynia, een bundel van eerder verschenen columns van zijn hand. Onzin is bijvoorbeeld dat wij in Nederland van het aardgas afgaan om het milieu te sparen, terwijl de landen om ons heen voor het milieu omschakelen naar gas. Ik heb zijn bundel met genoegen gelezen. Wel wat saai, ik ben het in bijna alles met hem eens, ik probeer het alleen met minder woorden te zeggen.
Iets anders is dat wij bepaalde dingen niet willen weten omdat het niet past in onze zienswijze. Daarbij hoort ook “wetenschappelijk” onderzoek waarbij de opdrachtgever bij de opdracht vermeldt wat er uit het onderzoek moet komen. Dat onze milieuproblemen veroorzaakt zijn door de groei van de wereldbevolking is evident maar wordt dood gezwegen. In één eeuw zijn we gegroeid van bijna twee miljard naar nu bijna acht miljard. Als we nu met twee miljard zouden zijn was er geen milieuprobleem.
Een ander niet bespreekbaar onderwerp is de Holocaust en omdat ik tegendraads ben ga ik daarover schrijven, te meer omdat ik groot ontzag heb voor het Joodse volk. Dit volk in de diaspora, heeft een ver boven gemiddeld aantal beroemde wetenschappers, componisten en vertolkers van muziek voortgebracht. Technisch werk was hun ontzegd, ze konden geen lid worden van de gilden die een monopolie hadden.
Thilo Sarrazin zegt daarover in zijn boek “Deutschland schafft sich ab” dat twee millennia van vechten tegen discriminatie een volk sterk maakt en intelligent. Hij schat dat de gemiddelde Jood een tien punten hoger IQ heeft dan de gemiddelde Europeaan, gewoon volgens Darwin het overleven van de slimste. Dat jodenhaat, die ontstond uit de discriminatie ook wel op afgunst stoelde, behoeft geen betoog. Maar officieel is de reden dat de joden Christus, zelf een Jood, hebben laten kruisigen.
In 1179 op een soort concilie van de katholieke kerk wordt besloten dat Joden voortaan niet meer in de steden mogen wonen maar zich moeten vestigen in speciale wijken, de getto’s. De verhouding van de islamieten tot de joden is eerder onverschillig, de islamieten hebben geen band met Christus.
Wie is er eigenlijk Jood? Je bent Jood als je uit een Joodse moeder geboren bent. De vader mag niet-jood, gojim, zijn, hij doet er niet toe. Je kunt je als niet-jood, wel tot het Joodse geloof bekeren, maar het wordt door de Joden niet aangemoedigd, ze doen niet aan missie en je wordt ook geen echte Jood.
In Nederland woonden voor de tweede wereldoorlog 140 000 Joden, nu wonen er nog 40 000 Joden in Nederland, Tijdens die oorlog zijn 100 000 Joden uit Nederland samen met 6 miljoen Joden uit Duitsland en andere door Duitsland bezette staten, afgevoerd naar concentratiekampen in Polen. Daar zijn ze niet doodgeschoten, maar vergast als ongedierte en daarna gecremeerd.
Nu begrijpt niemand hoe zoiets vreselijks kon gebeuren. Veel van de daders, niet alle, hebben kans gezien hun straf te ontlopen. Ook de regering van het naoorlogse West Duitsland begreep het niet, hoewel ze zich wel verantwoordelijk verklaarden.
Dit in tegenstelling tot de Duitse Democratische Republiek die vooral sprak over de 12 miljoen Russen die waren omgekomen. Miljarden Westmarken zijn uit het Wirtsschaftswunder naar de nabestaanden van de slachtoffers gegaan als Wiedergutmachung. Aangekomen zijn ze bij deze mensen nooit omdat de Israëlische regering het geld niet uitkeerde, maar gebruikte voor de aankoop van wapens.
Dat brengt ons bij de staat Israel. Na de tweede wereldoorlog vonden de net opgerichte Verenigde Naties, dat er iets voor de Joden moest worden gedaan. Al voor de eerste Wereldoorlog in 1909 toen Palestina nog deel uitmaakte van het Ottomaanse rijk hadden Joodse zionisten grond gekocht in het door God aan de Joden beloofde land in Palestina.
Na 1918 werd Palestina Brits protectoraat. Bij het uitbreken van de tweede wereldoorlog woonden intussen twintig duizend Joden in Palestina. Ze woonden in kibboetsen, een soort coöperatieve landbouwbedrijven, die meestal in vrede met de Palestijnse buren werkten.
Na de oorlog besloten de VN gegarandeerde grenzen voor een in Palestina op te richten staat Israel waar de Joden veilig zouden zijn. De Palestijnen zagen dat helemaal niet zitten, zij hadden de Joden niet vervolgd, als er al een Joodse staat moest komen dan maar op Duits grondgebied.
Onmiddellijk na het aflopen van het protectoraat Palestina in 1948 vielen de buurlanden Israel aan, een oorlog die de buurlanden verloren. De Palestijnen tellen nu nog maar 30 % van de Israëlische bevolking en worden gediscrimineerd.
Veel Palestijnen zijn gevlucht/verdreven en leven al meer dan 70 jaar in kampen. Ze mogen niet terug naar hun verwoeste dorpen. Wel heeft de staat Israel hun grond onteigend omdat ze niet aanwezig zijn. Ze zijn nergens welkom en uit wanhoop bestoken ze Israëlische steden met zelf gemaakte raketten. Israel antwoordt dan met moderne bommenwerpers en profi raketten, voor ieder Joods slachtoffer sterven tien Palestijnen.
En nog steeds is er geen vrede in zicht. Joden hebben in het verleden weinig mededogen en compassie ontmoet, het blijkt moeilijk zelf mededogen met anderen te hebben.